Κρούβομαι
…στο χω ξαναπεί αλλά τίποτα..απαίδευτο το αυτί. Κρούβομαι θα πει ασφυκτιώ στο νησί μου! Μάθε το πια!
Σα να σου έχουνε βάλει ένα μαξιλάρι στο πρόσωπο και ίσα που αναπνέεις… Τελευταίως η σκέψη πάει πάνω κάτω.. Προσπαθεί να ταιριάξει όλες τις πολιτικές εξελίξεις στο μυαλό…να χωνέψει τις αλλαγές του Φλεβάρη…τις νέες ορέξεις του ΔΝΤ…που θέλουν να κάνουν τα φαγητά..τα φάρμακα..το κρασάκι κλπ είδη πολυτελείας…όλα…με τις συνέπειες αυτής της οικονομικής κρίσης…την αύξηση των αστέγων..και λοιπά..
Καθισμένη με την ανοιχτή μου παλάμη πριν λίγους μήνες στο Σύνταγμα μέσα σε τόσο κόσμο ένιωσα μόνη. Είδα ανακάτεμα μέσα στον κόσμο..Δακρυγόνα που πετάχτηκαν χωρίς λόγο…»καλόπαιδα» που μπήκαν για να προκαλέσουν βία και αναταραχές…Είδα..άσχετους που απλά είδανε…»ομάδα»… και αποφάσισαν να βγάλουνε την αλήτικη φύση τους και να μαγαρίσουν την επαναστατική μορφή της μούτζας μου. Καμία ένωση. Καμία λογική. Καμία οργάνωση. Και λίγοι..πολύ λίγοι…και ένας ξερόβηχας απο άδικες χημικές ουσίες..Δραματικές περιγραφές..κρητικοί με λύρες στην πλατεία..»Μπηκαν στην πόλη οι οχτροί» του Ψαρονικολή…κλάματα..αίματα..λυποθυμίες..
Και ομως, οταν έδινα τη μούτζα εκείνη ένιωθα πιο δυνατή από αυτές τις φορές που μοιράζω ψωμί σε νέους και παλιούς άστεγους. Δε νιώθω δυνατή. Ούτε γενναία. Και παρά το φοβερό αίσθημα της ανθρωπιάς απέναντι σε κάποιον που σε έχει ανάγκη και μια ανακούφιση οτι δεν είσαι ένας στεγνος τοίχος..μια μηχανή…αλλά άνθρωπος με καρδιά που χτυπάει δυνατά και στομάχι που διαλύεται ακόμα παραπάνω στο πόνο των άλλων.. δε νιώθω καθόλου σπουδαία!
Μπράβο..και κλαπ κλαπ…και ο,τι θες σε όλες τις ομάδες με όνομα ή χωρίς..ΜΚΟ ή όχι…περασμένες απο υγειονομικό έλεγχο ή όχι…με πιστοποιητικά ή ότι άλλο χαρτί θες..ή όχι…μπραβο και μια μεγάλη υποκλιση. Οχι ειρωνική. Προς Θεού!! Μπράβο σε σένα που βοηθάς. Που σκέφτεσαι το διπλανό σου. Αυτόν που ανακάλυψες εσύ και δεν το ξέρει κάποιος άλλος αυτόν ..τον περήφανο…και αυτόν που σου ανακάλυψαν άλλοι και σε έχει ανάγκη. Μπράβο σου που σηκώνεσαι πρωινά και μοιράζεις φαγητά…μπράβο σου που τα βράδια στο κρύο παγωμένος..αναζητάς ανθρώπους φοβισμένους που έχουνε ανάγκη ένα χέρι..και ας μην το φωνάζουν και ας μη το διεκδικούν…κι ας το φοβούνται ακόμα….Στα λέω και βουρκώνω με το θαυμασμό της ανθρωπιάς σου…Μπράβο σου ναι.
Συγχώρεσέ με όμως..αλήθεια….στο λεπτό αυτό…μου πετάω τη στολή της ανθρωπίστριας…μου στίβω λίγο την καρδιά που αιμορραγεί για τους άλλους…κλείνω για λίγο το πορτοφόλι που εδώ και καιρό.. αδειάζει απο αγορές σε τρόφιμα και χορηγιες σε ομάδες Ανθρώπων..και σε παιδικά ρουχαλάκια.. Συγχώρεσέ με…αλλά δε μπορώ άλλο …!! Εχω εκνευρισμό. Νεύρα..σου λέω..θυμό! Διόλου άνθρωπος!! Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις…Δεν αντέχω..!!!!!!!!!!!!!! Κρούβομαι στο πα..Δεν ακούς…Πόσες φορές θα πρέπει να στο ψελλίσω??
Σήμερα άκουσα οτι κάνουν κάποιοι κατάληψη σε ένα κτίριο στην Αθήνα για να μείνουν μέσα άστεγοι. Το ακούω και εκνευρίζομαι! Δεν είναι λογικό μου λέω! Γιατί δεν λες μπράβο στους ανθρώπους???? Δεν αντέχω τελικά τα δίκτυα και τα παραδίκτυα..Και το σύνδρομο «facebook – ελάτε να βοηθήσουμε » έχει γίνει αγχωτικό … Πάνε μέρες που άνοιξα την τηλεόραση και στην έκκληση βοήθειας απο έναν οργανισμό που δεν είχα ακούσει με έπιασε σύγκρυο..η καρδιά παλλόταν άστα να πάνε..και έπρεπε να ακούσω τη φωνή δικού μου ανθρώπου που με έκανε να γελάσω και να ηρεμήσω για να σταματήσω το νέο μου σύνδρομο… Αγχος…Νέο άγχος..Νέα μορφή..άγχους..Που δεν προλαβαίνω να δώσω να τρέξω για όλους..που δεν έχω να δώσω για όλους..που δε μπορώ να είμαι πάντα εκεί που ακούω..εκεί που τρέχουν άλλοι..Αγχος…πίεση..ταχυπαλμία..και στομάχι άνω κάτω.. Νέο στρες. Και εκεί που είχα μπει που λες στο τριπάκι…και εκεί που πήγαινα με το κύμα και μάθαινα απο εδώ απο εκεί..τι γίνεται ποιος πού τι..γιατί…σήμερα ενιωσα αυτήν την ασφυξία!!
Τι δεν είμαι καλός άνθρωπος λέω? Δε μπορεί…Μπορει να λέω οτι είμαι χαζή..μπορεί να νιώθω τα χίλια μύρια κακά οτι έχει η αφεντιά μου…ποτέ ομως δεν αμφισβήτησα την καρδιά μου και τον αφελή καμιά φορά τρόπο που χαρίζεται στον κόσμο. Ποτέ..Τότε τι? Εχασα την ανθρωπιά μου? Μέσα σε μια μέρα ξύπνησα σκληρή..καυστική..ειρωνική και θυμωμένη? Τι σόι ισορροπίες έχω? Α…δηλαδή είμαι ανισόρροπη…Μπα..με κοιτάζω…τον τελευταίο καιρό ίσα ίσα..πιο ισορροπημένη απο ποτέ και πιο συνειδητοποιημένη ίσως…απο πολλούς άλλους…
Να σου πω τι έγινε…μην το ψάχνεις τζάμπα και σε κουράζω κιόλας.. Είμαι 32 χρονών..Μεγάλωσα σε οικογένεια που στερήθηκε πολλά για να μπορεί να μου προσφέρει…να με σπουδάσει. Κακομαθημένο δεν ήμουν ποτέ! Ιδιαιτέρως βολικό άτομο. Μάρκες? Ούτε που ξέρω τι ήτανε. Δε με νοιάζανε και δεν ένιωσα ποτέ καμιά ντροπή που δε φόραγα Levis ή Diesel τζην. Στη μάνα μου -εκτός απο μικρή που της πήρα παραπανω χαρτζιλίκι για να πάρω κάτι αυτοκόλλητα ψέμα που μετάνιωσα και ντράπηκα – δε ζήτησα ποτέ τίποτα παραπανω απο όσα μου έδινε. Διάβαζα έκανα τα μαθήματά μου. Αριστη στο σχολείο. Επαίνοι..βραβεία..σημαία…απουσιολόγια. Φίλη μια χαρά. Με καλές παρέες. Με γέλια. Στο σπίτι βοηθός. Οχι παρατηρητής. Βρέθηκα Γιάννενα. Σπούδασα. Εβγαλα τη σχολή σε 4 χρόνια. Δεν ταλαιπώρησα κανένα δικό μου. Στην ορκωμοσία μου βούρκωσα όταν είδα τους δικούς μου να χειροκροτούν.
Δούλεψα αμέσως μετά. Τη χρονιά που έμεινα άνεργη την έβγαλα με τα λεφτά της προηγουμενης δουλειάς. Ξενύχτια clubs..θέατρα σινεμά κλπ..λίγα και με το δικό μου εισόδημα. Δεν τσακώθηκα με κανένα δικό μου. Μονίμως κοντά τους σε όλα. Στην οικογένεια δοσμένη. Στους δικούς μου. Ψέμματα λέω όταν δε μπορεί κάποιος να αντέξει την αλήθεια ή όταν δε θέλω εγώ να πω την αλήθεια μου ακόμα. Αν κάτι με ενοχλεί το λέω. Στη δουλίτσα μου πάω. Το έργο μου το βγάζω. Τους φόρους τους πληρωνω. Εκδρομές πήγαινα όποτε είχα χρήματα. Πιστωτική κάρτα ΔΕΝ έχω. Δάνειο δεν πήρα ποτέ. (Τυχερή). Τη τσάντα των 300 ευρώ ποτέ δεν την λιμπίστηκα. Αδιάφορη εντελώς. Τα νύχια μου τα φτιάχνω μονη μου και κομμωτήριο πάω όταν η ρίζα έχει πιάσει άκρες!
Αυτός ειναι ο θυμός μου. Σε τι έφταιξα να στερούμαι απο το εισόδημά μου για να δίνω σε κάποιους άλλους που ούτε αυτοί έφταιξαν?????????? Τι λύνω????????????????? Ε οχι! Σου λέω βαρέθηκα!!! Σιχάθηκα!! Σιχάθηκα την ανθρωπιά μου!! Ναι ιερόσυλη. Θα με πεις ιερόσυλη. » Αφόρισέ» με κιόλας! Γιατί θα λύσω εγω το πρόβλημα σίτισης και στέγασης της χώρας μου? Γιατί θα το λύσουν…κάποια δίκτυα? Και τι λύνουν??????? Πες μου ρε τι λύνουν? Α Π Α – λύνουν! Το καταλαβαίνεις με τα απλά και πανέμορφα ελληνικά μας? Ε? Και δε σου λέω να σταματήσεις να απαλύνεις..απλά να έχεις γνώση και συναίσθηση οτι το αυτό κάνεις ..τίποτε άλλο..μαζί σου κι εγώ μη νομίζεις…
Ναι θυμός..θυμός το κατάλαβες? Ετσι ξαφνικά..εσκασε..δεν άντεξε άλλο. Παρατηρώ διάφορους που τρέχουν τελευταίως από εδώ κι απο εκεί σαν κι εμένα. Θυσιάζουν προσωπικό χρόνο..παρατάνε τις οικογένειές τους..αφήνουν προσωπικά θέλω..στερούνται από το εισόδημά τους. Περίεργη ράτσα ανθρωπιστών λέω πλέον. Πω πω κόσμος που θα με βρίσει στο αρθράκι λέω..με την ειρωνεία μου. Πω πω..πόσοι θα με πουνε αναίσθητη…και γελάω. Τολμώ να γελάω και μάλιστα πολύ δυνατά και πολύ χαιρέκακα!! Χα χα χα!
Εβγαλα και κάτι κουλά συμπεράσματα..άσε…Οι άνθρωποι ενώνονται πιο εύκολα όταν βοηθάνε συνανθρώπους τους – οκ το παρακάνω δεν είναι και τόση εύκολη αυτή η στροφή … έστω – παρά να στέκονται περισσότερο στην οικογένειά τους και στους φίλους τους..με μια πιο αφοσιωμένη καρδιά και αυτάκια. Περίεργο ε? Και το σημάδι των καιρών? Οι άνθρωποι ενώνονται πιο εύκολα στο να βοηθήσουν όλους εκείνους που τους έχουνε ανάγκη παρά να ενωθούν για να λύσουν το πρόβλημα που προκάλεσε αυτήν την ανάγκη.
Είναι πιο εύκολο να σαι ανθρωπιστής απο επαναστάτης ε? Σωστά…ντρέπομαι…που το άρθρωσα…συγγνώμη. Αλλα ναι…τόσα δίκτυα αλληλεγγύης..τόσοι εθελοντές..τόσοι σύλλογοι..τόσα όλα…τρομερή αύξηση…Θεέ μου είπα σήμερα..τι αφέλεια… Η στάση αυτή πέρα από ανθρώπινη ευγενική και λοιπά…δεν παύει να ειναι ΜΙΑ ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ! Το να οργανώνω ομάδες που ταίζουν ποτίζουν ντύνουν…σημαίνει δέχομαι την κατάσταση και λειτουργώ παθητικά…αποδυναμωμένος…στεναχωρημένος και απογοητευμένος…Δέχομαι οτι υπάρχουν άστεγοι…άνθρωποι που κρυώνουν..που πεινάνε..και απλά βοηθάω λίγο να περάσουν καλά μια βραδιά..μια άλλη και μια άλλη…
ΟΧΙ! ΟΧΙ! ΟΧΙ! Καλοστημένο σχέδιο και αυτό τελικά!!! Γίνετε ανθρωπιστές…θα σας εμποδίζουμε κιόλας λίγο να ταίσετε να ποτίσετε να ντύσετε..οπότε την οργή σας και την επαναστατικοτητά σας σε όσα συμβαίνουν θα τη στρέφετε στην απλή διεκδίκηση της ανθρωπιάς σας!!! Απίστευτο συμπέρασμα…τρομερά θυμωμένο… Βρε λες? Αναρωτιέμαι..Μπα..λέω πολύ κυνικό συμπέρασμα..άστο δε στο λέω. Ας το συμπεράνεις και εσύ άμα θες….
Λαθος λογική ρε γαμώτο! Λάθος. Αντί να κόβουμε το παλιόφυτο από τη ρίζα του….φροντίζουμε τα χαλασμένα του φύλλα!!! Ελεος!!! Τι ύπνος…τι αφέλεια… Και έρχομαι πια..τόσο κόκκινη τόσο θυμωμένη…και σου λέω..δίκτυο επανάστασης δε θα φτιάξεις? Ολοι οι αγανακτισμένοι τι έγιναν? Δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης?? Σύλλογος ανθρωπιστών? Που πήγαν ρε? Πού? Πες μου..δώσε μου μια απάντηση!!!
Δακρύζω από θυμό. Ο μισθός 100 ευρώ κάτω. Να ξερες τι σημαίνει αυτό για μένα. Ξέρεις. Για σένα τουλάχιστον ξέρεις. Σήμερα δε θα κάνω κατάληψη σε κάνενα χώρο συγγνώμη. Σήμερα δε θα βοηθήσω κανέναν παρά μονο την οικογένειά μου. Και θα περιμένω να μου πεις εσύ…κι εσύ….και να σου πω και εγώ…και να συζητήσουμε για το ποια θα πρέπει να είναι η στάση μας ώστε να μετατρέψουμε το νέο κίνημα ανθρωπιάς σε ένα δυνατό και διεκδικητικό κίνημα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ!!! Πίστεψέ με…πιο ανθρωπιστής από ένα τέτοιο.. κίνημα ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ!!
Αυτά .-