Αυγουστιάτικο ΑΜΗΝ .-

Μύρισε Αυγουστος….ήρθε…και ένα καρπούζι κατακόκκινο στάζει από τα κόκκινα χείλη …τα τζιτζίκια κάνουν δυνατή φασαρία και ένα έλααααα ακούγεται συνεχώς στο σπίτι…στο ιδρωμένο στρώμα. στην ενοχλητική για τη μέση μου καρέκλα του γραφείου..παντού…τέρμα..όλα ζητάνε διακοπές..όλα θέλουν το νησί…και ένα μικρό..μαυρούλικο κοριτσάκι με μαυρισμένα γόνατα τρέχει ξυπόλητο μες στο μεσημέρι στην κάτω ρούγα του χωριού..με ένα παγωτό να στάζει στο χέρι…γεύση…άρωμα…αρμύρα που καίει το δέρμα…και ένας ήλιος που δε σε πειράζει τόσο…ένας καυτός αέρας που φέρνει θάλασσα..μυρωδιές από φρέσκο ψάρι και ντομάτα από κήπο χωρίς τα μπιχλιμπίδια που της βάζουν για να μοιάζει και για να μυρίζει με ντομάτα..

Και να σου να κάθομαι στην κουζίνα…ετοιμάζω σαλάτα ..απλή …λίγη ντομάτα.πατέ ελιάς…ρίγανη …λίγη φέτα και μίνι παξιμαδάκια κρητικά..όπως γράφει στη σακκούλα.. Δεσπόζει ωραία στο ασπροκόκκινο πιάτο…πλησιάζεις να μυρίσεις τίποτα..λίγο το λάδι μόνο φωνάζει μιας και έρχεται με βαρελάκι πάντα με το χανιώτικο καράβι… Και να σου η ανάμνηση…που έρχεται τόσο εύκολα στο νου…Σουρούπωνε στο μικρό χωριό…η αυλή είχε κίνηση όπως πάντα..η θεία..ο θείος…ένα σωρό εγγονάκια..ξαδέρφια και λοιπά…τρώνε φρούτα..και μυρίζει η αυλή…εμείς βουτηγμένα μικράκια στα λαδοκούλουρα της θείας…τι άρωμα…τι γεύση…και κάποια στιγμή μας μαζεύει για φαγητό… Δεν πεινάει κανείς της λέμε…είχαμε στουμπώσει….και τότε…βγαίνει στον κήπο της…κόβει λίγες κόκκινες ντομάτες…τις φέρνει στο πιάτο…και με το που της σφάζει στα 2 το σπίτι γέμισε κόκκινο άρωμα..κήπου…αυτό το τέλειο γνήσιο άρωμα της ντομάτας που έβγαζε την αγάπη του κηπουρού θείου…

Δε θα ξεχάσω…άρπαξα μια..χωρίς το λάδι και τη ρίγανη…την πήρα σα μήλο στο χέρι και γέμισα ζουμιά με σπόρους το πρόσωπο..(και τα ρούχα ..μανούλα ηρωίδα)…Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη γεύση..Τη γεύση ενός Αυγουστιάτικου παράδεισου…της θείας..του θείου..του κήπου και της αυλής..και μιας καλοκαιρινής χαράς…

πού να τα συμπυκνώσω όλα αυτά εδώ πέρα…τους ανθρώπους..το λάδι..τη ντομάτα..την απλότητα της θείας..το άρωμα της παιδικής γαλήνης…την ηρεμία ενός μικρού αγαπησιάρικου χωριού…την αγάπη μου για ένα νησί..μοναδικό..ξεχωριστό στο χάρτη…με ανοιχτή την πόρτα…με αναμμένη την κουζίνα…με γεμάτο καλούδια από κήπους..αμπέλια… Πού να χωρέσει αυτή η μυρωδιά στο φαγητό που φτιάχνω…και πώς να στρώσει το κορμί..το πονεμένο..και το μυαλό το κουρασμένο…σε έναν Αύγουστο εδώ πέρα; πού να ανταλλάξω τις χρυσές 3μηνες διακοπές μου..με 10ημερες και ούτε…πώς να ζιπάρω τη χαρά…τη μυρωδιά..την αγάπη…την ανάγκη…τον Αυγουστο που περιμένω από τον ιούνιο και πριν..για ένα μικρό δάγκωμα..μιας χορταστικής ντομάτας και μετά να μου την αρπάξουν;

Αυγουστάκι τρυφερό..ήρθες..ας είναι δα…που λέμε και στο νησί μου..ας είναι…ο,τι μας φέρνει ο χρόνος…η ζωή κι ας μην είναι σε κρητικές χορταστικές μερίδες…ας είναι αυτό το λιγοστό αααααααααααααχ όταν μπω σε εκείνο το πλοίο…το πόσο μου έλειψες στο πόδι που πατάει ξημερώματα σε εκείνη…το φιλί στους ανθρώπους που αγαπώ…το κερί σε εκείνους που έχασα…το καντηλάκι το δακρυσμενο από αγάπη και θύμησες…οι γεύσεις που αποκτούν νόημα..το κρασί…που απογειώνει…και πάνω από όλα…αυτή η πανέμορφη…στιγμή…που το αλάτι..το ιώδιο ανακατεμένα σε πράσινα και γαλάζια νερά…σε μοναδικές πριβέ αμμουδιές από αυτές που ξέρουμε και δεν μαρτυρούμε εύκολα…θα δώσει το βήμα για έναν μικρό…άχρονο μακάρι…παραδεισένιο αύγουστο…

Νησί μου..λίγο ακόμα…βαστάμε..λίγο ακόμα..εσύ…εγώ..ο χρόνος..
και διάολε…κάποια στιγμή…δε θα περιμένω κανέναν Αύγουστο για να πατήσω πάνω σου….ΑΜΗΝ

Κατηγορία : A good story
Ετικέτες : , , , ,