Μπράβο, μπράβο…

Το φανάρι μου άδειασε. Τώρα εσένα δε σου λέει και κάτι η φρασούλα και με τα δικια σου. Μπορεί και να σου λέει από προηγούμενα άρθρα αλλά και πάλι… Κλείνει μήνας.. Ελεγα οτι… Συνέχεια →

Γίνε τουρίστας στην πολη σου δεν κοστίζει…

Η Αθήνα δεν είναι και το καλύτερο μέρος για μένα να ζήσει κανείς. Οχι γιατί δεν είναι όμορφη. Εχει ομορφιές και θα ήταν άδικο εως πάρα πολύ άδικο να πει κανείς οτι δεν… Συνέχεια →

Ξεκολέισον…πλζ..

Κάτι θα πρέπει να κάνεις. Δεν ξέρω τι ακριβώς αλλά κάτι πρέπει να κάνεις..δε γίνεται…! Δηλαδή πώς να σου το γυρίσω το κεφάλι …να πάρω φόρα να σου κάνω μια γυριστή…να σε σβουρήξω?… Συνέχεια →

Sweet escape

Δεν ξέρω τι σου λέει εσένα μια όμορφη άμαξα…ένα γαιδουράκι γλυκό…ένας ζεστός ήλιος και μια θάλασσα. Δεν ξέρω τι σου λέει να γελάς με χαζομάρες και με ανάλαφρες στιγμές. Δεν ξέρω τι σου… Συνέχεια →

Πληρότητα…

«Γεια σου φιλαράκι»…σε καλησπερίζει ο γνωστός σου και νομίζει οτι με μια προσφώνηση μπορεί να γίνει και φίλος.  Ειλικρινά τόση απίστευτη θολούρα για τον ορισμό της φιλίας δεν έχω ξαναδεί…Στην εποχή που ζούμε…οι… Συνέχεια →

Χρωματιστές σιωπές

Συναντηθήκανε πριν λίγες ώρες. Είχε ήλιο ακόμα. Μιλήσανε στο δρόμο για την κρίση και τα προβλήματα της χώρας. Για τα παιδιά δίχως αύριο. Για όσα θα έρθουνε. Για τους φόβους τους. Με βήμα… Συνέχεια →

Χαμένα γράμματα

Σε ένα αεροδρόμιο θα άκουγα μια όμορφη ιστορία. Θα φανταζόμουν πολλά με το περίεργο μυαλό και τις εικόνες που δεν είχα μπροστά μου. Ο φίλος βλέπει την περιέργειά μου και αναλύει. Και εγώ… Συνέχεια →

Τσίκνα ευτυχίας….

Έπρεπε να το μυριστώ από την αρχή της μέρας οτι τσικνομύριζε. Νυσταγμένη στο αυτοκίνητο περιμένοντας στην ουρά του φαναριού για την αττική οδό έρχεται ο φίλος μου. Ενώνει παλάμες και μου γελάει. Γνήσιος… Συνέχεια →